Sinds een paar maanden ben ik nu werkzaam als ‘dominee aan de Vaart’, voor drie kerken binnen het samenwerkingsverband ‘Kerken met Vaart’. Het is mooi om te zien dat de vaart er inderdaad in zit, in de verschillende kerken. Enthousiaste en gedreven vrijwilligers proberen het kerkenwerk gaande te houden en van nieuw elan te voorzien. Ik ben geraakt door de oprechte inzet voor, en betrokkenheid bij de kerk in de verschillende gemeenten. Mooi om in die vaart mee te gaan en te ondersteunen waar mogelijk!
Met de drie kerkenraden van de Noorderkerk, het Kruispunt en de Eben-Haëzer heb ik mijn werkplan voor de komende tijd besproken. Dat plan is niet in beton gegoten; we blijven met elkaar in gesprek om na te gaan hoe mijn inzet het beste tot zijn recht kan komen.
In de eerste plaats hoop ik natuurlijk voor te gaan in veel mooie (gemeenschappelijke) kerkdiensten, waarin we met elkaar kunnen beleven wat Gods aanwezigheid in onze levens betekent. Daarnaast zal ik proberen de aanwezige vrijwilligers (kerkenraadsleden, pastorale teams, diaconie, etc. etc.) te inspireren en toe te rusten, zodat zij de veelheid aan taken die er op hun bordje komen goed kunnen doen. Ook zal ik proberen naar buiten toe meer bekendheid te geven aan het belang van de kerk. En daarnaast zal ik natuurlijk ook de nodige taken uitvoeren op pastoraal gebied.
Het komend seizoen ben ik van plan een aantal gespreksgroepen te organiseren. U hoort daar binnenkort meer over.
Kortom, de start is gemaakt en samen met de drie kerkenraden zijn er mooie plannen geformuleerd. Ik ben dankbaar dat ik werkzaam mag zijn in dit mooie samenwerkingsverband en bid om Gods zegen voor de toekomst.
Genade
In een van de recente vergaderingen van het Kernteam (platform van ‘Kerken met Vaart’ dat o.a. gezamenlijke activiteiten bedenkt), vroeg de voorzitter ons bij de opening om eens te reflecteren op het thema ‘genade’.
Dat riep allerlei associaties op. Bijvoorbeeld dat je vroeger bij het stoeien kon vragen om ‘genade’, en dat dan het vechten moest stoppen. Genade doet denken aan rust, ruimte, gunnen, een geschenk om niet. In een wereld waar prestatie vaak centraal staat en waar de druk om te voldoen aan hoge verwachtingen groot is, is ‘genade’ een zacht woord, dat ruimte schept.
Genade, in zijn puurste vorm, is de onvoorwaardelijke liefde en vergeving die God ons schenkt, zonder dat we daarvoor iets hoeven te doen of te bewijzen. Het is een geschenk dat ons eraan herinnert dat, ondanks onze gebreken en tekortkomingen, we geliefd en geaccepteerd zijn. Dit besef heeft het vermogen om muren af te breken en bruggen te bouwen tussen mensen, gemeenschappen en kerken.
Voor een verband van samenwerkende kerken is dit woord niet alleen een theologisch begrip, maar de basis van onze gemeenschap en samenwerking.
Wanneer we genade centraal stellen in ons samenzijn en samenwerken, veranderen de dynamieken van onze relaties. Genade nodigt ons uit om voorbij verschillen te kijken en elkaar te zien als broeders en zusters in Christus. Het moedigt ons aan om begrip en compassie te tonen, zelfs wanneer we het niet eens zijn. Het inspireert ons om te vergeven en te verzoenen, en om een cultuur van wederzijds respect en liefde te bevorderen.
Voor een verband van samenwerkende kerken betekent genade dat we streven naar eenheid, niet door uniformiteit, maar door diversiteit in liefde te omarmen. We erkennen dat elke kerk, met haar unieke tradities en perspectieven, een waardevolle bijdrage levert aan het grotere geheel. Door genade kunnen we elkaar aanvullen en verrijken, en gezamenlijk een krachtig getuigenis vormen van Gods liefde in de wereld.
Laten we genade niet alleen zien als een abstract begrip, maar als een actieve kracht in ons dagelijks leven en in onze omgang met anderen. Laat het de drijfveer zijn achter onze daden, de toon van onze woorden en de houding van ons hart.
Als u eens een gesprek met mij wilt, om nader kennis te maken of over andere zaken: laat het gerust weten aan de scriba; dan wordt er een gesprek ingepland.
Leiden van uitvaartdiensten door gemeenteleden: Doe mee!
Drie samenwerkende kerken binnen ‘Kerken met Vaart’: de Noorderkerk/ Nieuw Amsterdam, Eben-Haëzer/ Klazienaveen en het Kruispunt/ Erica, hebben het plan opgevat een cursus te organiseren voor gemeenteleden die zich willen toerusten en scholen om (kerkelijke) uitvaarten te begeleiden. Het landelijk bureau van de Protestantse Kerk biedt daarvoor een cursus aan. (https://protestantsekerk.nl/training/leiden-van-uitvaartdiensten-door-gemeenteleden/)
Als er voldoende belangstelling is, zouden we die gezamenlijk kunnen ‘inkopen’. Over de training staat op de website van de PKN:
Wil je uitvaarten leiden, om mensen die sterven in jouw omgeving een waardig afscheid te geven? Dan is deze training misschien iets voor jou. Alle aspecten van een uitvaartdienst komen langs en worden geoefend. De training is gericht op uitvaartdiensten van zowel mensen die op afstand van kerk en geloof zijn, als van gemeenteleden.
Onderdelen van de training:
Pastoraal-psychologische kennis en gespreksvaardigheden rondom het contact met nabestaanden.
Bijbels-theologische vragen en vooronderstellingen rond sterven.
Liturgische vormgeving van een uitvaartdienst.
Het schrijven van een overdenking.
De rol en het gebruik van rituelen en symbolen.
Presentatietechnieken.
Wat levert de training op?
Je leert alle vaardigheden die nodig zijn voor het voorbereiden en uitvoeren van een rouwdienst.
Gesprekstechnieken zijn van groot belang, daarom oefenen we veel aan de hand van casussen. Je leert familie van een overledene begeleiden en in overleg met hen een uitvaartdienst opzetten en leiden.
Je werkt toe naar het zelfstandig vervullen van deze taak.
Je werkt onder verantwoordelijkheid van de kerkenraad, die daarover gesproken en besloten heeft, en die je aan een voorganger heeft gekoppeld voor de beginperiode.
Ter voorbereiding op de bijeenkomsten zijn er huiswerkopdrachten. Zo werk je bijvoorbeeld aan een opzet voor een uitvaart, aan de hand van een casus. Naast een lees- en opdrachtenmap wordt het boek van Aart Mak gebruikt: 'Met stomheid geslagen? Nieuwe taal en gebruiken bij uitvaarten'. Zoetermeer, 2006.
De training zal zo’n zes à zeven dagdelen beslaan, exclusief voor- en nawerk. De planning zal in overleg plaatsvinden.
U kunt zich opgeven bij ds. Anneke van der Velde/ veld5834@planet.nl/ 06 52680894. Ook als u meer inhoudelijke informatie wilt, kunt u contact met haar zoeken.
Deadline: 1 september 2024.
Op moment van schrijven is het vakantietijd. Tijd voor mij om verder kennis te maken
in de drie gemeenten waar ik aan ben verbonden, en bezoekjes af te leggen. Omdat
ik voor een beperkte aanstelling aan drie gemeenten ben verbonden, is het best een
uitdaging om het ‘pastoraat’ goed te organiseren. Gelukkig zijn er in de drie
gemeenten ‘pastoraal verantwoordelijken’, die mij helpen om af te wegen waar de
prioriteiten in het pastoraat liggen. En gelukkig is het ook zo, dat er binnen de kerken
volop pastoraalnaar elkaar wordt omgezien door gemeenteleden onderling. Ik heb
met de pastoraal verantwoordelijken afgesproken dat zij de afspraken voor mij
inplannen. U krijgt dan een telefoontje met het verzoek of ik eens langs mag komen.
Daarnaast kan er natuurlijk sprake zijn van crisis, ziekte, of naderend overlijden.
Schroomt u dan niet om rechtstreeks contact met mij op te nemen.
In mijn vorige bericht heb ik de cursus ‘uitvaarten leiden door gemeenteleden’ onder
uw aandacht gebracht. Inmiddels heb ik zeven aanmeldingen uit de drie kerken
waaraan ik verbonden ben. We hebben besloten nu ook te werven in de andere
kerken binnen ‘Kerken met Vaart’, en de regio. Mocht u nog interesse hebben: laat
het gerust weten!
Habakuk in deze tijd..
Laatst sloeg ik de Bijbel open en kwam bij het kleine boekje ‘Habakuk’. U kent het
misschien ook wel van het rijmpje waarmee we vroeger de Bijbelboeken uit ons
hoofd leerden: ‘Maleachi, waarom lach ie, Habakuk zijn broek is stuk…’
Maar dit alledaagse rijmpje doet geen recht aan de rijkdom van dit Bijbelboekje.
Habakuk is een prachtige oude tekst over de mens die klaagt tegen zijn God over
het lijden in deze wereld. Het behoort tot de twaalf zogenaamde "kleine profeten" in
het OudeTestament. Hoewel het slechts drie hoofdstukken telt, is het een krachtig
en diepzinnig boekje dat zich bezighoudt met enkele van de meest fundamentele
vragen van het menselijk bestaan: waarom bestaat er onrecht in de wereld, en waar
is God in tijden van lijden en chaos?
Over de persoon Habakuk zelf is relatief weinig bekend. De Bijbel geeft geen directe
informatie over zijn achtergrond, afkomst, of specifieke rol in de samenleving. Zijn
boekje wordt meestal geplaatst rond het einde van de zevende eeuw voor Christus,
een periode die werd gekenmerkt door politieke onrust en dreiging van buitenaf, met
name van het Babylonische rijk. Het boekje bestaat uit een dialoog tussen de profeet
en God. Habakuk vraagt uitleg aan God over het lijden van deze wereld. Hij ziet het
kwaad omzich heen en vraagt zich af waarom God niets lijkt te doen om het te
stoppen..
Ik moest denken aan het leed in deze tijd. Oorlogen, natuurrampen, ziekte en
verdriet. Het lijkt wel of er geen eind aan komt. Dat kan moedeloos maken, of boos
en cynisch. Maar Habakuk kiest een andere uitweg. Tòch blijft hij zijn God loven, en
juichen voor zijn Heer, omdat hij alleen daar zijn redding en kracht verwacht. In
hoofdstuk 3 uit Habakuk zijn diepe vertrouwen in God, ondanks de dreigende
omstandigheden. En dan volgt de prachtige tekst in Habakuk 3: 17-1